. در شرایط کنونی، دخالت های نظامی جمهوری اسلامی در منطقه و خصوصا در سوریه چنان مرگبار شده و احتمال حملات نظامی به ایران از سوی آمریکا، اسرائیل و عربستان چنان افزایش یافته، که جنبش کارگری ایران بدون ابراز مخالفت آشکار با نظامی گری دولت ایران و همه این دولت ها نخواهد توانست قدمی به جلو بردارد.
12 آوریل 2018
اعضای محترم اتحادیه آزاد کارگران ایران، سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه ، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی، انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، سندیکای نقاشان البرز و دیگر فعالان کارگری:
ما اعضای اتحاد سوسیالیست های خاورمیانه مایلیم حمایت خود را از فعالیت های شما، اعتصابات و اعتراضات کارگری در حال وقوع در سراسر ایران، مبارزات دختران خیابان انقلاب ، مبارزات کلیه زنان ستم دیده ایران و اعتراضات کشاورزان، معلمان، پرستاران، دانشجویان، زندانیان سیاسی، بازنشستگان و بیکاران اعلام کنیم .
موج اعتراضات مردمی که در دی ماه علیه جنگ طلبی، اقتدار گرایی ، فقر، سرکوب و بی عدالتی آغاز شد، اذهان جهانیان را به خود جلب کرد. جوانانی که پیش تر پایه ی توده ای نظام جمهوری اسلامی محسوب می شدند، مخالفت خود را با دخالت های نظامی این رژیم در سوریه ، لبنان، عراق و یمن ابراز کرده و پیوند بین نظامی گری و فقر، تبعیض و بی عدالتی را آشکارا هدف گرفتند. ادامه ی تظاهرات مردمی دی ماه در شکل اعتصابات و اعتراضات کارگری، اعتراضات دختران خیابان انقلاب و اعتراضات به آلودگی محیط زیست، بسیاری از مردم منطقه و جهان را امیدوار کرد که رابطه ی تنگاتنگ بین نظامی گری و فقر و تبعیض هرچه بیشتر مطرح خواهد شد.
اکنون در شرایطی که دولت های آمریکا، اسرائیل و عربستان سعودی، تهدیدهای خود مبنی بر شروع جنگی مستقیم علیه ایران را افزایش داده اند، اتحادیه های شما می توانند نقشی حیاتی در ابراز مخالفت با نظامی گری دولت ایران و همه این دولت های ستم گر ایفا کنند.
اخیرا خانم پروین محمدی در مطلبی در تارنمای اتحادیه آزاد کارگران به نحوه تعیین میزان حداقل دستمزد از سوی دولت اعتراض کرده و نوشته بودند: «نتیجه مذاکرات طولانی شما برای ما تنها مرگ به ارمغان می‌آورد. ساعت‌ها پشت درب‌های بسته با هم بحث می‌کنند که چطور رقمی را اعلام کنید که باز یک سال دیگر در فقر و بدبختی و ناتوانی خانواده‌های ما کارگران را نگه دارند.لحظه به لحظه نمایش را پوشش خبری می دهند، تا ۴ صبح بیدار می‌مانند و جلسه پشت جلسه که ما تصور کنیم اولا نمایندگان واقعی کارگران در حال چانه زنی با ابرکارفرمایان هستند و بعد بپذیریم دولت در این دعوا برای تعیین مزد نقش میانجی‌گری ما بین کارگران و کارفرمایان را بازی میکند. درصورتی که دولت نماینده ۸۰ درصد سرمایه‌گذاری در کشور است و خودش ابر کارفرمای ایران است. » سپس خانم محمدی نتیجه گرفته بودند: «آقایان شورای عالی کار ۴۰ سال خوردید و چپاول کردید و فقر و تنگدستی و خودکشی و بیکاری و کلیه فروشی و کارتن خوابی و… را به خانه‌ها و زندگی کارگران هدیه کردید.چه فرزندان جوانی که جلوی چشمانمان پرپر شدند از مریضی و سوء تغذیه و آرزوهای برباد رفته و…چه شرم‌ساری‌هایی که هر ماهه با این سطح دستمزد در بین عزیزان‌مان کشیدیم. نسلی را نابود کردید و دست بردار نیستید.چطور خجالت نمی‌کشید که هزینه سبد خانوار را محاسبه می‌کنید و منتشر می‌کنید. سبدی که کمترین و حداقل‌ترین سبد برای زنده ماندن در این جهنمی است که درست کرده‌اید. می‌روید در اتاق‌های دربسته ساعت‌ها وقت می‌گذارید که از این حداقل مرگ هم بزنید و کمترش کنید؟!!! شرمتان باد. دیگر نمی‌توانید این چرخه را ادامه دهید، نمی‌گذاریم. تا حق خود نگیریم از پای نمی‌نشینیم».
ما نیز مانند خانم محمدی خشمگینیم و لازم میدانیم تاکید کنیم که بخش عظیمی از این خوردن و چپاول ها صرف بودجه ی نظامی کشور و حمایت دولت از حزب الئه لبنان، رژیم جنایتکار بشار اسد در سوریه، شبه نظامیان دولت ایران در عراق و کل منطقه ی خاورمیانه از جمله یمن شده است. جوانان معترضی که در تظاهرات دی ماه شعار، «سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن” را سر می دادند، این موضوع را به زبانی روشن بیان کردند.
واقعیت امر این است که نظام سرمایه داری چه فاسد و ناکارآمد باشد و چه کارآمد، در هر حال نظامی مبتنی بر اسنثمار طبقه ی کارگر است. نظامی گری نیز بخشی لاینفک از سرمایه داری است. در شرایط کنونی، دخالت های نظامی جمهوری اسلامی در منطقه و خصوصا در سوریه چنان مرگبار شده و احتمال حملات نظامی به ایران از سوی آمریکا، اسرائیل و عربستان چنان افزایش یافته، که جنبش کارگری ایران بدون ابراز مخالفت آشکار با نظامی گری دولت ایران و همه این دولت ها نخواهد توانست قدمی به جلو بردارد.
طی چند سال گذشته، جمهوری اسلامی ادعا کرده که برای مبارزه با داعش وارد سوریه شده و حضور نظامی اش در عراق و دیگر مناطق خاورمیانه را افزایش داده است. واقعیت امر این است که دخالت های نظامی ایران در منطقه، یکی از عوامل رشد بنیادگرایی و جهاد گرایی سنی به شکل داعش بوده است. ماشین آدم کشی رژیم بشار اسد و حملات شیمیایی آن که با حمایت دولت های ایران و روسیه ادامه یافته، مبارزات کارگری و دموکراتیک را که در سال 2011 در خیزش مردمی سوریه سر برآوردند نابود کرده است.
ما با بیانیه نوروزی اتحادیه آزاد کارگران ایران موافقیم که «کیفیت و کمیت اعتصاب ها و تجمعات اعتراضی ما کارگران در سراسر کشور و مبارزات بی وقفه ای که کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز، هپکو، آذر آب، نیشکر هفت تپه و بسیاری دیگر از مراکز تولیدی و صنعتی در مبارزه برای دستیابی به مطالباتشان به پیش بردند متفاوت از سالهای گذشته و مالامال از تجارب ارزنده ای بود که بی تردید در سال نو، در رشد و شکوفائی مبارزات طبقه کارگر ایران برای خلاصی از شرایط جهنمی موجود، تاثیرات تعیین کننده ای از خود بر جای خواهد گذاشت. »
امیدواریم که سال 1397 نمایانگر رشد هرچه بیشتر کیفیت و کمیت مبارزات کارگری باشد. مبارزه با نظامی گری هم مسئولیتی اخلاقیست، هم نیازی اقتصادی برای بهبود شرایط مادی طبقه ی کارگر ایران و هم راهی برای مبارزه با نیروهای سرکوب گر داخل ایران. اتحادیه سوسیالیست های خاورمیانه امیدوار است بتواند با فراهم کردن تماس هایی با مبارزات کارگری، زنان و اقلیت های ستم دیده در سایر نقاط خاورمیانه و دیگر کشورهای جهان دست همکاری خود را به سوی شما دراز کند.
سرنوشت مردمان منطقه به یکدیگر گره خورده است.
اتحاد سوسیالیست های خاورمیانه