ما، اتحاد سوسیالیست‌های خاورمیانه، همه‌ی حملات نظامی علیه عفرین، ادلب، و غوطه‌ی شرقی را محکوم می کنیم و حمایت خود را از غیر نظامیان بی گناه سوریه ابراز می داریم. همه قدرتهای منطقه‌ای و بین‌المللی بر سر نابود کردن جنبش‌های انقلابی مردمی سوریه که از 2011 آغاز شدند، توافق کرده اند…
23 ژانویه، 2018
همبستگی با عفرین علیه مداخله‌ی نظامی ترکیه
از 20 ژانویه 2018 ارتش ترکیه به کمک برخی گروههای شبه‌نظامی اپوزسیون سوریه (و طرفدار ترکیه) حملات گسترده هوایی و زمینی خود را تحت عنوان «عملیات شاخه زیتون» علیه منطقه عفرین در شمال غرب سوریه آغاز کرد. منطقه ای عمدتا کرد نشین که توسط حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) و یگانهای مدافع خلق (YPG) کنترل می‌شود. از آغاز عملیات دست‌کم 30 تن غیر نظامی کشته شده اند.
از آنجا که عفرین نسبتاً از صدمات جنگ و حملات نیروهای رژیم اسد در امان مانده بود، بسیاری از مهاجران اجباری و آوارگان جنگ‌زده‌ی سوریه از مناطق دیگر این کشور را پذیرفت که منجر به دوبرابر شدن جمعیت این منطقه به 400000 تا 500000 تن شد.
این حمله ی ترکیه علیه عفرین بعد از ماهها تنش و خصومت‌ورزی ارتش ترکیه در منطقه رخ داده. دستاویز ارتش ترکیه برای این حمله، اعلامیه‌ی یکی از سخنگوهای نظامی ائتلاف بین‌المللی به رهبری ایالات متحده علیه دولت اسلامی (داعش) بود که از آموزش 30 هزار نیرو برای مراقبت از مرزها تحت فرماندهی نیروهای دموکراتیک سوریه (ق‌س‌د) به رهبری یگان های مدافع خلق(ی‌پ‌گ) خبر می‌داد. به نظر آنکارا تصمیم امریکا به این معنا بود که شراکتِ ایالات متحده و یگان های مدافع خلق با سقوط داعش پایان نمی‌یابد، در حالی که ترکیه انتظاری جز این داشت.
آنکارا یگان های مدافع خلق و حزب اتحاد دموکراتیک (پ‌ی‌د) در سوریه را شاخه ای از حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) می‌داند. و حزب پ ک ک از سوی ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ترکیه گروهی تروریستی تلقی می‌شود.
رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه گفته که پس ازعملیات عفرین، عملیات دیگری را علیه منبج آغاز خواهد کرد. همچنین اردوغان همه‌ی منتقدان «عملیات شاخه زیتون» را تهدید کرده، و به‌ویژه حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه‌د‌پ)، حزب حامی کردها در ترکیه را با این جملات خطاب قرار داده که «هر جایی در خیابانها خارج شوید نیروهای امنیتی ما بیخ گوشتان هستند». به استثنای حزب دموکراتیک خلق‌ها، سایر احزاب اصلی ترکیه، از جمله حزب فاشیست حرکت ملی (م‌ه‌پ) و حزب جمهوری‌خواه خلق (ج‌ه‌پ) که حزبی کمالیست (یا آتاتورکیست) است، از مداخله‌ی نظامی حمایت کردند.
علی‌رغم بیانیه‌ای که وزارت امور خارجه روسیه در ابراز «نگرانی» و دعوت دو طرف به «نشان دادن خودداری متقابل» صادر کرد، مسکو که بخشهای زیادی از آسمان سوریه را در کنترل خود دارد، برای این حمله‌ی نظامی به ترکیه چراغ سبز نشان داده و نیروهایش را از منطقه‌ای که هدف حمله‌ی نیروهای ترکیه بوده بیرون کشیده است. مقامات رسمی روسیه از یگانهای مدافع خلق خواسته‌اند که عفرین را به رژیم سوریه تحویل بدهد تا از حمله‌های ترکیه به این منطقه «جلوگیری کند.»
ایالات متحده نقشی نسبتا منفعل داشته، و تنها ترکیه را ترغیب کرده که خودداری نشان دهد و اطمینان دهد که ابعاد و طول مدت عملیات نظامی محدود باقی خواهد ماند. در عین حال دیپلمات‌های روس، ایرانی، و ترک با یکدیگر دیدار کرده اند تا برای «کنگره گفتگوی ملی» که در 30 ژانویه در سوچی روسیه برگزار می‌شود آماده شوند، و تلاش کنند که فرایند به اصطلاح صلحی را مستحکم کنند که ساختارهای رژیم اسد را حفظ کند.
ائتلاف ملی انقلاب و نیروهای مخالفین سوری (که به نام ائتلاف شناخته شده) و عمدتا شامل گروه‌ها و شخصیت‌های لیبرال و محافظه‌کار اسلامی و بنیادگرا می شود، نه تنها از مداخله‌ی نظامی ترکیه حمایت کرده و سیاست‌های تبعیض آمیز خود علیه کردها در سوریه را ادامه داده، بلکه همچنین با فراخواندن پناهجویان سوری در ترکیه برای پیوستن به گروههای مسلح اپوزسیون سوریه در حال جنگ در عفرین، در این عملیات مشارکت هم داشته است.
عملیات نظامی اخیر ترکیه علیه عفرین، و شکست رفراندوم استقلال کردستان در عراق نشان می‌دهد که قدرتهای منطقه‌ای و جهانی هیچ تمایلی ندارند که خواسته‌ها و آرمان‌های ملی کردها برای خودمختاری به ثمر بنشیند. واضح است که حمایت سابق مسکو و واشنگتن از یگان های مدافع خلق و حمایت ی‌پ‌گ از آغاز کارزار نظامی و هوایی روسیه در کنار رژیم اسد، کارزاری که از اواخر سپتامبر 2015 شروع شد، هیچ کدام نتوانست جلوی حمله ی نظامی آنکارا علیه عفرین را بگیرد.
در مجموع، عملیات عفرین نمایانگر ضعف همه‌ی بازیگران دموکراتیک و ترقی خواه سوریه در مواجهه با تخریب انقلاب سوریه از سوی رژیم اسد و متحدانش است. این عملیات نمایانگر قدرت نتیجتا بازیافته‌ی رژیم است که از سوی بازیگران بین‌المللی مورد پذیرش واقع شده .
همبستگی با ادلب و غوطه علیه حملات نیروهای رژیم اسد و متحد روس آن
ما همزمان حملات رژیم اسد در غوطه‌ی شرقی و ادلب را محکوم می‌کنیم، مناطقی که بنا بر مذاکرات «صلح» آستانه به رهبری روسیه، ایران، و ترکیه، فرضاً قرار است «مناطق کاهش تنش» باشند.
از اواسط نوامبر 2017 حدود 400 هزار نفر در غوطه‌ی شرقی تقریباً هر روز مورد حملات هوایی، خمپاره‌افکن‌ها و بمباران از سوی رژیم و متحدانش قرار گرفته اند. از 20 تا 22 ژانویه، حداقل 21 غیرنظامی بر اثر حملات هوایی رژیم و گلوله‌باران در غوطه‌ی شرقی کشته شدند. پس از 29 دسامبر و آغاز تشدید حملات رژیم علیه این منطقه، آمار کشته های غیر نظامی به 200 تن رسید. به گزارش یک واحد دفاع مردمی محلی، در 20 ژانویه نیروهای رژیم 9 خمپاره مشکوک به حمل گاز کلر را به سوی شهر دوما شلیک و 21 نفر را زخمی کردند. به عنوان یادآوری، این منطقه از 2013 در محاصره رژیم سوریه و شبه‌نظامیان متحدش بوده است.
گروههای اپوزیسیون در غوطه نیز به سوی چندین منطقه‌ی دمشق خمپاره شلیک کردند، که منجر به کشته و زخمی شدن ده‌ها تن از غیرنظامیان در این مناطق شد.
علاوه بر این، در پیِ پیشروی‌های رژیم اسد در جنوب ادلب و شمال روستایی‌نشین حما، بیش از 200000 غیرنظامی در ماه گذشته از محل سکونت خود بیرون رانده شدند و 100 تن در درگیری‌ها کشته شدند.
سوسیالیست ها موظفند که همبستگی خود را با غیر نظامیان ادلب و غوطه علیه سلطه‌ی جنبش‌های سلفی و جهادی، به‌ترتیب حیات التحریر الشام، و جیش الاسلام اعلام کنند.
همه‌ی قدرتهای منطقه‌ای و بین‌المللی به توافقی بر سر این ضرورت رسیده اند که جنبش‌های مردمی انقلابی آغاز شده در مارس 2011 در سوریه باید نابود شوند و رژیم قاتل و اقتدارگرای دمشق به ریاست بشار اسد باید به نام «جنگ علیه ترور» حفظ شود و ثبات بیابد. همین توافق است که آزادی و اختیار کامل را به این جنایات داده است.
در مواجهه با این توافق ضدانقلابی، نیاز شدیدی به همبستگی میان همه‌ی انقلابی‌ها (عرب‌ها، کردها، و همه‌ی اقلیت‌های قومی دیگر) وجود دارد؛ همبستگی همه‌ی انقلابیونی که علیه رژیم اسد و قدرتهای امپریالیستی منطقه‌ای و بین‌المللی ایستاده اند و از مبارزات برای عدالت اجتماعی ، حقوق زنان، و حقوق اقلیت‌های ستم دیده حمایت می‌کنند.
اتحاد سوسیالیست‌های خاورمیانه از حقِ تعیین سرنوشت کردها در سوریه و در سایر کشورها حمایت می‌کند. این بدان معنا نیست که نسبت به سیاست‌های احزاب کرد که رهبری این مبارزات را به عهده دارند موضعی غیر انتقادی داشته باشیم. چه حزب اتحاد دموکراتیک و چه حزب دموکرات کردستان یا دیگر احزاب. به ویژه باید دید انتقادی خود را نسبت به نقض حقوق بشر غیرنظامیان حفظ کنیم.
علیه همه‌ی اشکال فرقه‌گرایی و نژادپرستی بایستید
سرنوشت‌هایمان به هم گره خورده
به کارزار اتحاد سوسیالیست های خاورمیانه در همبستگی با زندانیان سیاسی خاورمیانه بپیوندید
