وجود گروه های شبه نظامی افراطی در استان ادلب توجیهی برای رژیم اسد و حامی روسی اش شده است تا به حمله های هوایی شان ادامه دهند. با این حال حملات هوایی که معمولا مناطق مسکونی و زیرساختارهای غیرنظامی را هدف می گیرند و زنان، مردان و کودکان را می کشند، به شرایط آشوب و ناامیدی دامن می زنند که منجر به ظهور گروه های افراطی شده.   ظهور این گروه های افراطی توجیهاتی برای قطع کمک مالی به سازمان های جامعه مدنی را ایجاد کرده  چون حامیان بیم دارند که این کمک های مالی ممکن است به مسیر اشتباهی برود.  با این حال مقاومت در برابر افراط گرایی در محلاتی موفق بوده که دارای  شبکه های جامعه مدنی قدرتمندی بوده اند  و  درست در مکان هایی که زنان که بیش از هر گروه دیگری تهدید شده اند توانسته اند شرکت فعالی  در این شبکه ها داشته  باشند. . یک سیاست ضد افراط گرایی جدی مستلزم  پایان بخشیدن به کشتار غیرنظامیان و ادامه حمایت مالی از گروه های جامعه مدنی زنان است.

 

لیلا الشامی

5 ژوئیه 2018

ترجمه:  لیلا  اسدی

منبع:

https://leilashami.wordpress.com/2018/07/05/women-are-at-the-forefront-of-challenging-extremism-in-idlib/

در ماه مه، آژانس خبری TSMAR  یک وب سایت مخالف رژیم اسد، ویدیویی را منتشر کرد که از فساد آموزشی و اداری در دانشگاه ادلب گزارش می  داد. دانشگاه ادلب تحت مدیریت «دولت نجات بخش سوریه» ، شاخه اداری گروه قدرتمند و تندرو  حیاه التحریر الشام HTS است که در بیشتر مناطق تحت کنترل شورشیان در ادلب حضور دارد. یکی از مصاحبه شونده ها مادر جوانی به نام فاطمه ادریس آواره  و جابجا شده از حمص به ادلب بود که در حال حاضر دانشجوی بخش مطالعات رسانه ای  دانشگاه است. انتقادهای صریح او به فساد اما منجر به دستگیری اش توسط HTS  شد که خشم و عصبانیت اکتیویست ها و همچنین اعتراض دانشجویان زن را به دنبال داشت. دو هفته بعد و احتمالا به سبب فشارهای عمومی فاطمه آزاد شد. مورد فاطمه اما تنها یک نمونه از مقاومت های مستمر محلی در برابر اقتدارگرایی گروه های مسلح است. مقاومت هایی که زنان در خط مقدم آن هستند.

آزادی ادلب از سلطه رژیم اسد در واقع منجر به تلاش های خلاقانه جمعیت محلی برای خودحکمرانی اجتماعاتشان درست در زمانی شد که نهادهای دولتی از قدرت کنار کشیدند و جامعه مدنی برای برقراری ارزشهای مشارکت و ادغام تلاش خود را آغاز کرد. با این حال عملکرد گروه های تندور ارزشهایی را که به سختی به دست آمده اند در معرض تهدید قرار داده است. HTS ( شاخه رسمی النصره مرتبط با القاعده) تلاش کرده است که نهادهای حکمرانی مدنی را در دست گرفته و امور خدمات رسانی و عبور از مرزها را کنترل کند که نهایتا منجر به افزایش بی سابقه هزینه های مشتریان برای خدمات و کالاها شده است. این اقدامات فشارهای زیادی بر فعالان و سازمان های جامعه مدنی آورده است. همچنین تعارضات میان این گروه و جبهه التحریر سوریه که ائتلافی متشکل از گروه های سلفی شبه نظامی نصرالدین الزینکی و احرار الشام هم خصومت ها میان جمعیت غیرنظامی ادلیب را افزایش داده است. نبرد میان گروه های شورشی منتهی به آسیب های متعددی به جمعیت غیرنظامی همینطور رشته ای از بازداشت ها و سو، قصدها با انگیزه سیاسی شده است. طبق نظر 24CR که گروهی با مسیولیت نظارت بر مقاومت مردم محلی در برابر گروه های افراط گرا است، این تعارضها موجب خشم شدید عمومی شده است تا حدی که غیرنظامیان محلی احزاب و گروه های فوق را به عنوان نیروهای اشغال و اقتدارگرا همانند نیروهای اسد در نظر می گیرند.

با این وجود، حضور یک جامعه مدنی پویا در ادلیب به جمعیت شهر این امکان را داده است تا سلطه HTS بر امور مدنی و حمایت از حقوق مردم را مورد چالش قرار بدهند. این اعتراض ها علیه HTS ادامه داشته است و در برخی موارد منجر به خروج آنها از اجتماعات به طور مثال در سراقیب شده است. بیش از ۴۰۰ فعال محلی خانه الادلیب را تاسیس کردند تا مقابله با کنترل این گروه را هماهنگی کرده و برای مقابله با نظامی کردن مناطق، و سازمان دهی کمپین های رسانه ای و تظاهرات محلی فراخوان بدهند. بسیاری از شوراهای محلی ( واحدهای مدنی حاکم بر مناطق آزاد شده) بیانیه هایی را صادر کرده اند که به نفی اقتدارگرایی گروه می پردازند. بر اساس آخرین گزارش مقاومت مدنی ادلیب ( به یک مطالعه انجام شده در جولای ۲۰۱۷ ارجاع شده) ۷۷ درصد از پاسخ های داده شده به این مطالعه مخالف HTS و سایر گروهای سلفی در ادلیب هستند.. ۷۳ درصد هم موجودیت شوراهای مرتبط با این گروه را زیر سوال برده اند. تقریبا همه پاسخ دهندگان اعتقاد داشتند که عملکرد HTS بر خلاف اهداف انقلاب است.

زنان در این شرایط به شدت متاثر از تلاش های HTS برای کنترل زندگی شهری و تحمیل یک دیکتاتوری جدید بوده اند. برخی آیین نامه ها به نام قانون شریعت صادر شده و تحت فشار پلیس مذهبی مشهور به سوید الخیر به اجرا در آمده اند از جمله مقررات مربوط به پوشش زنان، جلوگیری از اختلاط زنان و مردان در اتوبوس ها و ملزم کردن زنان بیوه به تردد همراه با مردان محرم آنها. چنین اقداماتی تظاهرات جامعه محلی را به دنبال داشته است. در کمپ فاروق برای زنان بیوه در شمال ادلیب، زنان علیه مقررات مربوط به لزوم همراهی با مردان محرم- اعتراض کردند. در شهر ادلیب زنان گروه های داوطلبی را شکل دادند که طی دیدارهای خانگی با زنان تلاش کردند مخالفت با نظرات افراط گرایانه و مقابله با واعظان زن که قوانین شریعت را اجبار می کنند، را نشان دهند. چنین فعالیت های در خروج واعظان زن از اجتماعاتشان بسیار موفقیت آمیز بوده است.

مقاومت زنان در برابر افراط گرایی مستلزم سازماندهی زنان است و همین امر در جوامع سنتی و محافظه کاری که نقش زنان را محدود به حوزه خصوصی می دانند، چالش ایجاد کرده است. بیشتر از ۱۵۰ شورای محلی در استان ادلیب وجود دارد که اعضای بسیاری از آنها به شیوه ای دموکراتیک و در اولین انتخابات برگزار شده بعد از رهایی از ۴ دهه حاکمیت اسد انتخاب شده اند. در حالی که نقش رهبری زنان اغلب در این شوراهای محلی انکار شده است، اما شورای محلی ادلیب یک اداره توانمند سازی زنان ایجاد کرده که برای افزایش آگاهی آنها در موضوعات سیاسی و اجتماعی و حمایت از ورود آنها در عرصه عمومی فعالیت می کند. در ویدیویی که توسط کمپین ادوکیسی زنان سوری آزاد شده-  تولید شده، زنانی که در فعالیت شورای محلی درگیر شده اند، توضیح می دهند که با چه چالشهایی در اجتماع خود و از طرف مردان مواجه اند. در یکی از این مصاحبه ها گفته می شود که توانمند سازی زنان در جامعه ما بسیار دشوار است. خشونت و سرکوب زنان یک مانع مهم در برابر مشارکت آنها در جامعه است. ما قدم های کوچکی بر می داریم به امید رسیدن به نقطه ای که زنان مشارکت کامل داشته باشند.

با این هدف مراکز زنان هم ایجاد شده اند. سازمان غیردولتی زنان اکنون برای توسعه که توسط زنان رهبری می شود، صاحب دو مرکز در ادلیب است که یکی از آنها یک کافه اینترنتی برای زنان را اداره می کند. این سازمان برنامه های رهبری برای زنانی دارد که بسیاری از آنها مشغول به کار در شورای محلی شده اند. اولین مرکز در ادلیب در مرا، النعمان در سال ۲۰۱۴ تاسیس شد که توسط منذا الجودی یک زن ۳۰ ساله صاحب دو فرزند و فارغ التحصیل مهندسی فنی مدیریت می شود. در سال ۲۰۱۶ این مرکز در فعالیت های مربوط به انتخابات شوراهای محلی حضور داشت. در کفرانبل، مرکز مزایا توسط غالیه راحل در جون ۲۰۱۳ و به منظور آموزش مهارت های شغلی به زنان راه اندازی شد و توانست به یک استقلال مالی دست یابد تا بحث هایی را در مورد حقوق زنان دنبال کند و تهدیدهای فزاینده از سوی گروه های افراط گرا را مورد چالش قرار دهد. امروز سازمان مزایا ۸ مرکز را در استان ادلیب اداره می کند همنطور کلنیک های بهداشتی و یک مجله زنان را عهده دار است. چنین فعالیت هایی خشم افراط گرایان را برانگیخته است. در ۱۰ نوامبر ۲۰۱۴ مرکز مورد حمله موشکی از سوی یک گروه ناشناس قرار گرفت و بعد از مدت کوتاهی غالیه از یک حمله مرگبار جان سالم بدر برد. در ژانویه همین سال هم شبه نظامیان جبهه النصره به این مرکز حمله کرده بودند.

انقلاب سوریه فرصت های فوق العاده ای را برای زنان بوجود آورد تا خارج از خانه کار کنند. تا حدی این فرصت به دلیل شرایط جنگی بود که طی آن مردان در خانه حضور نداشتند و قادر به تامین خانواده شان نبودند.از سوی دیگر نیروهای دفاعی کلاه سفیدها شامل بسیاری از داوطلبان زن می شود که مرکز زنان را در ادلیب اداره می کنند که خدمات درمانی و آموزش کمک های اولیه و پرستاری را ارایه می دهند. بسیاری از کارمندان دفاتر اتحادیه انقلاب زنان هستند که آموزش رسانه به شهروند خبرنگاران زن را بر عهده دارند. یکی از مشهورترین ایستگاه های رادیویی در ادلیب، رادیو تازه است که  نقطه مقابل گروه های افراط گرای اسلامی است. وقتی شبه نظامیان نصره پخش صدای زنان و موزیک را ممنوع کردند، این رادیو با طنز و شوخی صدای حیوانات را پخش می کرد یا روی صدای زنان کار می کرد تا شبیه صدای مردان شود. نیروهای داعش و النصره به دفاتر رادیو  حمله کردند و فعالان رادیو هدف حمله های شخصی و بازداشت قرار گرفتند. اما این رادیو هنوز به فعالیت خودش ادامه می دهد.

وجود گروه های شبه نظامی افراطی در استان ادلب توجیهی برای رژیم اسد و حامی روسی اش شده است تا به حمله های هوایی شان ادامه دهند. با این حال حملات هوایی که معمولا مناطق مسکونی و زیرساختارهای غیرنظامی را هدف می گیرند و زنان، مردان و کودکان را می کشند، به شرایط آشوب و ناامیدی دامن می زنند که منجر به ظهور گروه های افراطی شده.   ظهور این گروه های افراطی توجیهاتی برای قطع کمک مالی به سازمان های جامعه مدنی را ایجاد کرده  چون حامیان بیم دارند که این کمک های مالی ممکن است به مسیر اشتباهی برود.  با این حال مقاومت در برابر افراط گرایی در محلاتی موفق بوده که دارای  شبکه های جامعه مدنی قدرتمندی بوده اند  و  درست در مکان هایی که زنان که بیش از هر گروه دیگری تهدید شده اند توانسته اند شرکت فعالی  در این شبکه ها داشته  باشند. . یک سیاست ضد افراط گرایی جدی مستلزم  پایان بخشیدن به کشتار غیرنظامیان و ادامه حمایت مالی از گروه های جامعه مدنی زنان است.