معرفی کتاب فوکو و انقلاب ایران: جنسیت و فریبندگی های اسلام گرایی. ژانت آفاری و کوین اندرسون. انتشارات دانشگاه شیکاگو. 2005
نویسنده: خاویر ست نس
18 سپتامبر 2016
منبع:
این امر که به مسند قدرت رسیدن یک طبقه ی حاکم دین سالار در ایران از منظر میشل فوکو، یک فیلسوف پر آوازه و ضد اقتدارگرای غربی مشروع شمرده می شده، پرسش های مبرمی را مطرح می کند. چرا چنین شد؟ آفاری و اندرسون به درستی تشخیص می دهند که فوکو درک نکرد که “یک نظام قدرت ضد غربی و مبتنی بر مذهب” می تواند به اندازه ی فاشیسم یا استالینیسم ستم بار باشد. خطای فوکو از این لحاظ بعضا ناشی از نادانی او و برداشتی رمانتیک از اسلام سیاسی به طور کلی و افکار آیت الئه خمینی به طور خاص بود. . . علاوه بر این، در هر صورت، گرایش های ویژه ی فوکو نقشی مهم ایفا کردند. پسا ساختارگرایی در مخالفت با “روایت های کلان” سوسیالسیم و پیشرفت تاریخی، مبنای خود را در عوض در رویکرد هیچ انگارانه-عقل ستیز نیچه می یابد
…