معرفی کتاب فوکو و انقلاب ایران:  جنسیت و فریبندگی های اسلام گرایی.  ژانت  آفاری و کوین اندرسون.  انتشارات دانشگاه شیکاگو.  2005

نویسنده:  خاویر ست نس

18 سپتامبر 2016

منبع:

 http://www.truth-out.org/opinion/item/37454-why-did-foucault-disregard-iranian-feminists-in-his-support-for-khomeini

این امر که  به مسند قدرت رسیدن یک طبقه ی حاکم دین سالار در ایران  از منظر میشل فوکو، یک  فیلسوف پر آوازه و  ضد اقتدارگرای غربی مشروع شمرده می شده،  پرسش های مبرمی را مطرح می کند.  چرا چنین شد؟  آفاری و اندرسون به درستی تشخیص می دهند که فوکو درک نکرد که “یک نظام قدرت ضد غربی و  مبتنی بر مذهب” می تواند به اندازه ی فاشیسم یا استالینیسم ستم بار باشد.  خطای فوکو از این لحاظ بعضا ناشی از نادانی او و برداشتی رمانتیک از اسلام سیاسی به طور کلی و افکار آیت الئه خمینی به طور خاص بود. . . علاوه بر این،  در هر صورت،  گرایش های ویژه ی فوکو نقشی مهم ایفا کردند.   پسا ساختارگرایی  در مخالفت با “روایت های کلان” سوسیالسیم و پیشرفت تاریخی،  مبنای خود را در عوض در رویکرد هیچ انگارانه-عقل ستیز نیچه می یابد